φαρμακοσιδηρίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) ένυδρο αρσενικικό ορυκτό τού σιδήρου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. pharmacosiderite (< φάρμακο + σιδηρίτης). Η λ. μαρτυρείται από το 1888 στον Αν. Κορδέλλα].